All You Can Jazz Organisatie Ripspiqué Lier reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Ripspiqué © Rootsville 2024

Het jaarlijks jazz-event 'All You Can Jazz' kan je dit jaar bewonderen op negen locaties is Lier. Een organisatie in de handen van 'Ripspiqué' die het gans jaar door de garantie geven voor excellente muziekconcerten. Vorig jaar was er voor mezelf noodgedwongen maar één geselecteerde locatie en dat was 'Chez Lucien' met 'The Bonnie Blues' als zeer onderhoudend trio. Het publiek kan dit jaar kiezen tussen twee sets, eentje van 15.00 tot 15.45 en eentje van 16.30 tot 17.15. Hopelijk blijven de weergoeden die van 'All You Can Jazz' goedgezind om de tussendoorse verplaatsingen te voet af te leggen. In 2022 was het nog 'All You Can Shine' hier op hun event met een heerlijke lentezon en viel mijn keuze toen op het 'Gwen Cresens Quartet' en het 'Dirk Vanderlinden Trio'. Zo zie je maar dat die van 'Ripspiqué' meer dan genoeg diversiteit komen te programeren om hun stad ieder jaar weer te voorzien van een heelijke muzikale zondag, gewoon 'All You Can Jazz' dus.

Mijn wagen had ik laten staan aan het 'Liers Cultuurcentrum' gewoonweg om dat mijn laatste twee locaties 'CC De Mol' en cultuurcafé 'Den Akoestiek' waren. Alhoewel frisjes aanvoelend maar met heerlijke zonnestralen die het gelaat kwamen te strelen begon ik zo met een wandeling richting de 'Hot Spot' van Lier en dat is uiteraard het 'Zimmerplein'. Onderaan de voet van het werelberoemd gebouw en toeristische trekpleister 'de Zimmertoren' huist er 'Bistro Zimmer' waar je kan genieten van heerlijke drankjes met als surplus een mooi zicht vanaf hun terras op 'De Nete'.

Binnen werden we al onmiddellijk hartelijk ontvangen door de uitbaters van dit etablissement en medewerkers van 'Ripspique' en was het meteen aangenaam luisteren naar wat Dixieland Jazz die kwam van de ouwe getrouwe vinylplaten. Deze intieme locatie wordt vannamiddag de thuisbasis van 'Borzo Swing'. Met de soms moeilijk verteerbare 'Free Jazz' waar we heden ten dage een ietsje te veel mee worden geconfronteerd is een concertje onder het gesternte van 'Jazz Manouche' wel eentje dat met liefde wordt aanschouwd. 'Borzo Swing' tekenen present in 'Bistro De Zimmer' en bestaan uit Gino Lafertin met zijn stem en authentieke Sinti gitaar, Biske Limberger met zijn contrabas en Jokke Schreurs met zijn jazz gitaar. Het herbeleven van de era van Django Reinhardt zal zeker deel uitmaken van dit concert. Ze halen er zelf nummers bij in de authentieke zigeunertaal, het Romanés.

Dit kleine gebouw ademt gewoon muziek uit zo is dus zo ook de ideale oase om aan deze 'All You Can Jazz' mee aan te vatten. Dit en de aangename ritmes van 'Gypsy jazz' hebben we uiteraard te danken aan Sinti gitarist Django Reinhardt en zijn kompaan violist Stéphane Grapelli die met hun 'Quintette Du Hot Club De France' midden jaren 30-tig er geschiedenis mee kwamen te schrijven en er zo ook wereldberoemd mee werden.

Vandaag de dag is het de verdienste van Jokke Schreurs en dit 'Borzo Swing' trio die deze muziek hedendaags blijven houden en wat luchtige jazz, je ziet het meteen aan de plaatsjes die hier meteen volzet zijn in 'Bistro Zimmer'. Het nummer 'Minor Swing' uit 1937 van de hand van Django Reinhaerdt en Stéphane Grapelli blijft voorzekers een herkenningspunt voor deze muziek en dat voel je hier ook meteen aan de meer dan aangename sfeer in deze 'Bistro De Zimmer'.

Ook de legacy van 'Djangology' zijn door het uitbrengen van dit album in 1961 een meer dan herkenbare tunes gebleven voor de hedendaagse liefhebbers van dit genre met dank aan muzikanten als die van 'Borzo Swing'. Met het weemoedige 'O Letshto Kurko' van de hand van Tcha Limberger keren we zo ook naar de muziek maar niet in het minst ook terug naar de taal van 'Transsylvanië' en zo staat de poort richting Romenië en Hongarije hier zo maar open.

In 'Khel Leila Khler' huist er ook iets van de typische dramatiek in deze muziek en maken we ons stillaan ook op om onze muzikale ontdekkingstocht langsheen het stadspark van Lier verder te zetten richting bar 'Den Akoestiek' in het 'Liers Cultuurcentrum'.

Het is het duo Patrick Deltenre & Eric Melaerts. Twee muzikale copains die elkaar uiteraard reeds jaren kennen en een paar jaar geleden nog in de spotlights kwamen te staan met 'What A Wonderful Toots', hun hommage aan onze eigenste 'baron' Toots Thielemans. Daar Patrick ook zijn mondharmonica heeft meegebracht naar 'Den Akoestiek' hier in het 'Liers Cultuurcentrum' zal zeker uit dat oeuvre wel iets te horen zijn.

Met 'Blues in G' van de Amerikaanse jazzgitarist Joe Pass worden hier de debatten geopend met hun medewerking aan 'All You Can Jazz'. Een schoolvoorbeeld van de samenwerking tussen de elektrische (Tele look-a-like) van Patrick Deltenre en de Hollow Body Jazz gitaar van Eric Melaerts. Met 'Mignardises' een thema van de hand van Patrick Deltenre wordt het op een lounge achtige manier hier aangenaam koffie drinken in 'Den Akoestiek'.

Met de zonnestralen die hier zachtjes doorheen het raam komen te schijnen kan en mag die aria uit 'Porgy and Bess' van George Gerhswin hier zeker niet ontbreken. Eentje waar we al sinds 1934 van kunnen genieten in tal van genres. Hier vandaag door de sexy...heu, jazzy gitaarrifjes van Patrick en Eric.

Door het komen te overlijden van Jean-Marie Aerts (1951-2024) op deze zondagmorgen wist Eric Melaerts zijn 'Missing' op te dragen aan de oud-gitarist van TC Matic. Een man die ook bekend stond als producer maar ook als pionier in onze Belgische muziek scène. Baron 'Toots Thielemans' zal nooit worden vergeten in onze muzikale harten en zo kregen we dan ook 'Tee For Toots' van de hand van Patrick Delterne. Incluis dat gekende fluitje.

Van de gitaar naar de mondharmonica is voor Patrick als een tijdje 'A Peace of Cake' geworden en zo wordt het hier muisstil bij het horen van 'Ne Me Quitte Pas' van die andere Belgische grootheid Jacques Brel uit alweer 1959. Nog een jaartje vroeger was er die ondertussen iconisch geworden zwart-wit film 'Breakfast at Tiffany's' en daaruit brengt dit duo het onvervaslte 'Moon River' van de hand van Henri Mancinni. En of het hier stil wordt.

Om af te sluiten mocht en kon iedereen hier ook nog eens mee neuriën op die prachtige klassieker 'Bluesette'. Je weet wel het nummer uit 1962 van onze 'Toots' dat al vlug tijdens zijn carriére tot Jazz standard weld gepromoveerd. Dit concert was zo voorbij tussen twee adempauzes door, een verdienste van Eric Melaerts & Patrick Delterne.

De verplaatsing naar onze volgende locaties was maar een momentum van enkele stappen want het 'CC De Mol' was de eerste deur rechts. Het was alsof we het aanvoelden dat dit nu eens de perfecte afsluiter zou gaan worden van deze 'All You Can Jazz' en het was Vincent Stockman die me de dagen ervoor erop attent kwam te maken.

De 'Place to Be' was gewoon het podium van 'CC De Mol' en de verrassing kwam van 'The One Hit Wonders'. Van origine de drie prachtige stemmen van Janne Blommaert, Stefanie Demeulemeester en Elke Bruyneel. Je kan stellen dat dit concert als een première kan worden aanzien en om dit alles nog extra in de spotlights te zetten brachten deze drie diva's maar gewoon hun vriendjes mee in de personen van Daan Demeyer op keyboard, Jan Decombele op gitaar en Eric Bosteels aan de drums. Met zes aan tafel? Nee maak er maar gewoon zeven van want we mogen ook Trui Maerlinck niet vergeten die instond voor de heerlijke bassgrooves.

Hun setlist bestaat uit 10 meestal swingende maar zeker niet vergeten 'One Hit Wonders' maar helaas zat de 'Stage' van het 'CC' hier vol en was de vrije dansruimte enkel voorzien voor de drie prachtige stemmen en hun eigenaressen. Openen doen ze hier met hun drieën op de tonen van 'Shackles' aka 'Praise You' het debuut in 2000 van het R&B duo 'Mary Mary'.

Vervolgens was het moment aangebroken aan Janne Blommaert om haar vocale kwaliteiten het podium op te gooien met 'Kiss Me' uit 1998 van de Pop-rock band 'Sixpence Not The Ritcher'. Het werd hier een wervelend en bijzonder soulvol concert en zo deed Elke Bruyneel dan ook haar deel in met 'Let's Hear It For The Boy' van soulsinger 'Deniece Williams' en er zouden zowat alle dames hier aanwezig maar wat gewillig hebben recht gestaan om mee te dansen met deze aanstekelijke 'One Hit Wonders'.

Alle hens aan dek dan wanneer deze 'Soul Sisters' hun versie brachten van 'Lady Marmelade' en op de vraag op 'Voulez-vous coucher avec moi, ce soir?' waren het de dames die hun wederhelften in bedwang moesten houden. In een mix van funk en R&B was 'Shy Guy' van Diana King dan weer het momentum voor Stefanie Demeulemeester om in de spotlights te staan.

Ook van hun versie van 'Crazy' van Gnarls Barley kregen we hier op 'All You Can Jazz' een meer dan sterke vertolking te horen en om het bescheiden te houden bij dit overweldigend soulvolle concert deed ik dan maar een respectvolle buiging. We kregen nog 'The Way' en een alweer puike performance op Eric Carmen's 'All By Myself' en zo deinden we dan maar richting einde van dit event met een geweldige outswinger van formaat met 'When The Rains Begins To Fall' dat we kennen van Jermaine Jackson en Pia Zadora.

Een 10/10 op het gebied van entertainment en daardoor was ik plots in een dancin' mood met deze dynamische prestatie waaraan vele anders kleurige soulsister nog een voorbeeld aan kunnen nemen. Wie ook in een dancin' mood verkeerden waren de mannen van klank en licht Tim Van Baelen en Toon Van Nooten.

Voilà en zo zit ons bezoek aan 'Lierke Plezierke' er hier weer op voor dit jaar en kunnen Vincent Stockman en de ploeg van 'Ripspiqué' er al aan beginnen voor editie 2025 van 'All You Can Jazz'.